
- Başak bu aralar ne yapmakta???
Kendime bu soruyu sorarken buldum kendimi.Bu aralar kaçak göçek bir insanım ben.Dışı farklı içi farklı…
Her gün aynı duayı ediyorum.Ne olur artık güzel bir şey olsun.Bir yerlerden çok mutlu bir haber gelsin bulsun hepimizi.Yazın ilk dondurmasını yiyen çocuklar gibi mutlu olalım.Yada ne bileyim o en çok sevdiğimiz arkadaşlarımızla felekten bir gece çaldığımızda ki gibi mutlu.Aşık olduğumuz insanla geçirdiğimiz en güzel günlerde ki gibi mutlu…
Kendime kızgınım,asıl yazmak istediklerimi buraya yazamadığım için kızıyorum kendime.Bir kapana sıkışmış gibiyim.Yazarsam okunacak,yazarsam yenik düşeceğim,yazarsam zayıf gözükeceğim.Oysa ben başı dik durmak istiyorum,oysa ben gururlu olmak istiyorum,oysa ben haksızlığa uğramış herkes gibi hakkımı istiyorum.
Yazamıyorum,uyuyamıyorum ve en kötüsü hayal kuramıyorum…
Hayaller kurarsınız,içinde mutluluk olan,içinde en sevdiğiniz olan,herşeyin zor edinilmiş olsa da güzel olduğu hayaller kurarsınız.Sonra bir gün biri gelir ve öyle bir şey yapar ki,dönüşü olmayacak bir şekilde her şey değişir.O biri sizde öyle bir yara açar ki,canınız daha fazla yanmasın diye gitsin istersiniz.Ama en korkuncu işte o an başlar.Çünkü o gittiğinde fark edersiniz ki , hayalleriniz çalınmıştır….
Ve siz ne yeni hayaller kurabilirsiniz bu kirlenmişliğin üzerine ne eski hayallerinizi geri alabilirsiniz yeniden yanmasın canınız diye…
Artık bir labirente hapis olmuş gibisinizdir ve en acısı artık çıkışta sizi bekleyen biri de yoktur!!!
Fotoğraf:benim objektifimden...