Bana kızacaksınız biliyorum,kendine acı çektirmekten öteye gitmez bu yaptığın diyeceksiniz büyük ihtimalle.Ama sevemedim ömrüm boyunca yarım kalan şeyleri,o yüzden bitirmem gerek Erkan ve Beyza'nın hikayesini.Belki ancak böyle huzur bulur her ikisi de.Söylenmemiş son söz de kalmadığında biter belki de gerçekte de bu hikaye...
O hafta sonu kuzeni İbrahim ile teyzesinin evine gitti Beyza.O gün evden çıkarken bir kapıdan geçmek üzere olduğunu ve bir daha hayatında hiçbir şeyin eskisi gibi olamayacağını,aylardır ağır bir yük gibi omuzlarında taşıdığı sırının deşifre olacağından habersizdi.
Öğleden sonra teyzesinin evinde ki çalışma odasındaydılar.Her zaman ki gibi ofisle alakalı gevezelik etmekteydiler.Konu birden bire iş çıkışı grup olarak gittikleri eğlencelere geldi ve İbrahim son derece pervasız ,soğuk kanlı bir şekilde Erkan ve Beyza’nın arasında bir şeyler olduğunu söyledi.O an zaman durdu Beyza için.Önce belki kabullenirler diye bir umut belirdi içinde.O düşünceyle gözlerinin içine baktı teyzesinin,aradı orada görmek istediği o onay bakışlarını ama korktu gördüklerinden…Korktu ,panikledi,ne yapacağını bilemedi.Keşke yanında olsaydı şu an Erkan,sımısıkı tutsaydı ellerini,korkma ben yanındayım,hep yanında olacağım deseydi.Ama değildi..Küçüldü birden Beyza,o herkese güçlü görünen Beyza mıydı bu ,şu an teyzesinin karşısında suç işlemiş çocuklar gibi dizleri titreyen…
Suç mu işlemişti sahi,suç muydu teyzesinin lugatında aşık olmak..?
Teyzesi o bilindik en sert halini takındı.Ne duyacağını biliyordu Beyza.Ofiste başından geçmiş önceki ilişkisi anımsatılacaktı gene kendine..Oysa teyzesi itmemiş miydi o ilişkinin de içine Beyza’yı.Onların yanına taşındığından beri ilk defa kendi arzularıyla sevmişti birini,kimsenin aklına ihtiyaç duymadan,yönlendirilmeden…İlk defa biri ona kendi doğrularını empoze etmemişti,Erkan’ı seçerken…
- Eniştenin kulağına gitmeden bu konu kapansın Beyza .Bir daha ikinizi ofiste yan yana bile görmek istemiyorum,sessiz sedasız kapansın bu konu ,aksi takdir de ikinizi de koyarım kapının önüne dedi teyzesi.
Sessiz kaldı Beyza.Konuşmak hatta haykırmak istediklerini söyleyemedi.Gözleri doldu,ağlamak üzereydi ki biliyordu bu işi daha da çıkmaza sokardı.Erkanın da kendisinin de bu işe ihtiyacı vardı.Hele Erkanın böylesi bir sebepten işten çıkarılmasına müsaade edemezdi.Hakketmemişti o bunu.Böyle bir sorumluluğun altına giremezdi.Peki ne yapacaktı?Seviyordu Erkan’ı…
İçinde fırtınalar kopuyor,kendi kendisiyle savaşıyordu Beyza.Teyzesi ve İbrahim çok doğru bir iş yaptıkları inancında olan tüm insanlar gibi rahatlamış başka konular konuşuyorlardı.Onlara göre Erkan ,Beyza’ya uygun değildi.Beyza bir boşluktaydı ve o yüzden kendisine alaka gösteren herkese aşık olduğunu zannediyordu.Eğer biriyle bir ilişkisi olacaksa bu eniştesine benzeyen bir adam olmalıydı.O kadar inanıyorlardı ki bu düşüncelerinin doğruluğuna,Beyza’nın gerçekte ne aradığı,kiminle mutlu olabileceği hiç mühim değildi.
Peki ya Beyza ,neden yerinden kalkıp masaya yumruğu vuramıyordu bir türlü?Neden ben o adamı seviyorum istersen at ikimizi de işten ,aşkımız daha değerli diyemiyordu?Niye vurup kapıyı çıkamıyordu Beyza?Neydi güvenemediği?Kendisi mi,ilişkisi mi yoksa Erkan mı?
Peki ya Erkan onun yerinde olsa ne yapardı???
