15 Temmuz 2010 Perşembe

Mektup..


Aşkım,

Öyle ya şu hayatta bir tek sana ‘aşkım’ dedim ben dolu dolu.Sevgilim değil,canım değil,hayatım değil,aşkım dedim ben sana .Aşk’tın çünkü…Aşkın en koyusu, en karası..

Sol elimin yüzük parmağında bir boşluk var son birkaç dakikadır.O boşluk ki can acıtan,o boşluk ki boğazda yumru,o boşluk ki tende sızı,gönülde yara..O boşluk ki adı sen;yani ben.

Kendimi sever gibi seviyorum seni demiştin bana.Şimdi anladın mı demiştin sana sarılmak kendime sarılmak gibi;sen bensin demiştin.Sen üzülsen ,sen bir ben bin yanarım demiştin.Demiştin de şimdi nerdesin?

Gururun mu girdi aramıza ,senin erkeklik gururu dediğin şey mi aramıza ördüğün duvarın adı.Bu hayvani şeyin adı ;tenime aç ,ruhuma tok şeyin adı erkeklik gururumu???

İstemez aşkım erkek olma sen bizim için,çocuk kal.Eskisi gibi çocuk ol,öyle sevdim ben seni.İstemez sevgilim kadınına sahip olamayan bu erkeklik anlayışını …Yakışmaz bize…Sıradanlaştırma beni,Onlarcasından biri değilim ki ben senin için?Düşürme beni,aşk çirkinleştirmemeli girdiği bedeni…

Ben ki her şeyi göze almış,her şeyi unutmuş,en büyük günahını affetmiş,tüm dünyayı karşısına almış öyle cesur öyle yürekli öyle aşık dururken karşında,sen misin bu ardına bakmadan kaçmaya çalışan yüreksiz adam?

İşte sen şimdi beni ikinci kez öldürdün aşkım,sevdam…

Kadının…

14 Temmuz 2010 Çarşamba

Ben…


Ben böyle değildim aslında…Ne oldu bana? Her şeye karşı isteğimi kaybettim,üstelik yazı yazmakta buna dahil.Dost blogları geziyorum,okuyorum,cevap yazamıyorum.Yazacak kelimeleri bulamıyorum.


Fotoğraf makinemin boynu bükük,martılar bana küsmüş,poz vermez olmuşlar artık bana.Bir türlü yola vuramıyorum kendimi,hep var bir bahane…


Omzumda kocaman kocaman yükler,sırtım bükülmüş hanidir altında ,artık taşımaz olmuş.Güvendiğim tüm dağlara taş yağmış,ben yine de güvenmeye devam etmişim.Çevremdeki herkesin beni sömürmesine izin vermişim,azıcık sevgi karşılığında gözlerimi yummuş gerçekleri görmez olmuşum.


Aşk dediklerim için alışkanlık olmuşum,ezbere sevmişler beni ,yalan olmuş tüm sevişmeler fark etmez olmuşum.


Hayel kurmuşum hep bir kenarda ama o hayelleri de erteler olmuşum,sanki çok uzunmuş gibi ömrüm.Tekleyen kalbimin sesini,damarlarımda ki kanın tükenişini duymaz olmuşum.


Herkese ağlamayı bilemediğimden yalandan gülebilmeyi,iyiyim ben diyebilmeyi öğrenir olmuşum.Ayağım tökezleyip düştüğümde el uzatan olmadığından güçlü görünmeyi de,bedellerini de iyi bilir olmuşum…


Birileri çocukluğumu,birileri gençliğimi çalmış,arkasında durduğum tek gerçeğim kalmamış ben hesap sormayı unutur olmuşum…


En nihayet sonunda ben kocaman bir yazık olmuşum…

12 Temmuz 2010 Pazartesi

Meğer…


Meğer sen bensizliğe alışmışsın sevgili...
Bensiz ,o en sevdiğin olmadan yaşayabilir olmuşsun artık...
Yokluğuma varlığımı yeğler olmuşsun
Sen beni unutmuşsun sevgili...
Görünce gelir olmuşum aklına
Gözlerim olmadan yaşayabilmeyi öğrenmişsin sen,
Benim aksine,
Denemek ister olmuşun bensiz bir hayatı...
Bensiz nefes alabilmeyi öğretmişsin kendine geçen oncacık zamanda
Mutlu değilmişsin,ama benim yokluğum mutsuz yaşayabilmeyi
Öğretmiş meğer sana...
Meğer sen beni
Benim seni sevdiğim gibi,
Herşeye rağmen herşeye karşı,tüm zorlukların karşısında durabilecek
Olmazları olur yapabilecek kadar sevmemişin be sevgili....

SAYAÇ

Sitenizesayac.com