3 Nisan 2010 Cumartesi

Özledim…


Bu sabah kız uyandığında özene bezene giyindi.Hanidir giymediği gri mini elbisesini ve siyah çizmelerini giydi,en çok sevdiği küpelerini taktı.Saçlarını daha bir özenle topladı.Yanağında gece oynayıp şişirdiği sivilcesine ve dolayısıyla kendine çok kızdı…


Geç kaldığı için makyaj yapacak fırsatı bulamadı ama makyaj malzemeleri alelacele çantasına atıldı.Aynada kendisine baktı…’Ehh fena sayılmaz ‘dedi ve işe doğru yola koyuldu.


Bugün zaman daha bir hızlı geçsin istiyordu.Akşam sevdiceği gelecekti ,tüm telaşı ondandı.Çok hevesli görünmese de için için özlediğini hissediyordu gelecek olan adam’ı.


Öğleden sonra bir ara ne zaman gelecek diye sormak için aradı sevgilisini.Soğuk ve tatsızdı sesi adam’ın,müsait değilim ben ararım seni dedi…


Bekledi kız…Kendini işe verdi zaman çabuk geçsin diye…Nasılsa gelecekti işte akşama…


Sonra beklediği telefon geldi kızın ama gelemiyordu sevdiği…Çok önemli bir şey olmuştu,başka bir yere gitmesi gerekliydi ve gerçekten gidilmeliydi.Kız şaşırdı,hiç bir şey diyemedi,telefon kapandı,kız kalakaldı….


İşte o an bir şey oldu…Beklemediği bir şey oldu kızın…


İçi daraldı birden,üzüldüğünü hissetti…Kalbi göğüs kafesine sığmadı bir an için,utanmasa ağlayacaktı…Gerçekten özlemişti adamı…Bu hakiki bir duyguydu,hakiki olduğu kadar keskindi,inkar edilmesi olanaksızdı..Ve bu bir ilkti onun için.Kendinden beklemiyordu ,kendide bilmiyordu..


Sonra bir anda ,bir nefes alma süresinde sevdiğinin kokusu çalındı burnuna..,içi ezildi,gözleri doldu,başı öne eğildi…


İki duygu kolkolaydı içinde şimdi.Bir yandan sevinçliydi,hakiki olduğunu anladığı için hislerinin ,bir yandan üzülmüştü göremeyeceği için sevdiğini…


* * *

Kokunu özledim sevgilim…

30 Mart 2010 Salı

Sıkıldım…


Bugün yalnızım evde ve yol boyunca düşünerek geldim.Hayatımı düşündüm.Yapmak isteyip te ertelediğim her şeyi ,başkaları için şu yaşıma gelene kadar yaptıklarımı,önceliklerimin neden hep başkaları olduğunu düşündüm.


Hep basit bir hayat istediğimi söyleyip durdum şimdiye kadar.Bir evim ,bir kocam,bir oğlum olsun bana yeterdi.Ama bu kadar basit miydim ben sahiden?Bu muydu aynada gördüğüm kadın?


HAYIR!


Bu değil di!Bu kadar basit değildi.Kabul ediyorum artık,ben bu değilim.Bir kere adrenalin tutkunuyum ben,öyle sıradan kendi halinde ilişkiler bana göre değil.Nefret eder gibi sevmeliyim sevdiğimi ,öylesine keskin olmalı.Ölümle yaşam arasına sıkışmak gibi ,vazgeçilmez olmalı benim için.İkincisi ihtiras arıyorum ben;her şeye rağmen Sen diyebilmeli karşımdaki…Benim için bana özel bir şeyler yapabilmeli.


Üçüncüsü ;hala çocuğum ben.Büyümek işime de gelmiyor üstelik,çocukluğumu kabullenebilmeli karşımda ki..


Dördüncüsü ;ne kadar tabiatım kök salmaya can atsa da ,özgür ruhluyum ben.Her an gidebileceğimi hissetmem gerek,kalmak istersem istediğim için olmalı bu.


Beşincisi;beni ben oldum için sevmeli ,sevecek olan.Çünkü ben kendimi seviyorum.Hatalarımda en az doğrularım kadar benimdir.Kim benim için fedakarlık etti ki ben bu yaşımdan sonra birileri mutlu olsun diye fedakarlık edeceğim…


Yani uzun lafın kısası,bir kere daha psikoloğumun kulaklarını çınlatıp ,normal olmadığımı kabul ediyorum.Evet ben sokakta ki insanlardan farklıyım ve bundan dolayı da açıkcası çok mutluyum.İyi ki böyle olmuşum.


Hal böyleyken,dedim ki kendi kendime ;o zaman durma Başak! Yorma boşuna kendini diğer insanlar gibi olacağım diye.Yorma kendini bir evim bir yuvam olsun diye.İçinden gelen ne varsa onları yap!Hazır nefes alıyorken hala yaşamaya değer bulduğun ne varsa onu yap,daha fazla erteleme içinde ki sesi…;Nisan’da trenle Mardin’e git,fotoğrafla o gitmeyi çok istediğin şehri, mayısta motor sınavına gir ,al A2 ehliyetini,öğren motora binmeyi,sonra ver rüzgarın ellerine kendini…



Zaten yaşlanıyorum,bari güzel olsun finalim….


28 Mart 2010 Pazar

Ankara Kalesi -Ulus


Söz verdiğim gibi gecikmeli de olsa Ankara Kalesi fotoğraflarımla sizi buluşturuyorum...

Hiç sevmediğim bir şehir ve çok sevdiğim bir adam ile geçirilen bir günden kare kare anılar...

Ne olursa olsun gün sonunda hava kararıpta dönüş yoluna geçince evimi özledim...Şu minibüs şimdi Kadıköy'de olsa beni evime götürse ,sabaha karşıda martılar çığırsa yatak odamın camında dedim..

Gökyüzünden martılar eksilmesin...

Fotoğraflara bakmak için aşağıdaki linki kullanınız.

Ankara Kalesi-Ulus

SAYAÇ

Sitenizesayac.com