Ey Hayat Ben buradayım!!!

İçimde koca bir öfke ardı arkası kesilmeyen bir enerji var. Kendimi oradan oraya savurmak,hayatın rüzgarına bırakmak istiyorum.

Site okuyucularım ve yakınlarım şaşkın hatta komik ama öfkeliler,bırak da şuna bir yorumda biz yazalım diyenler var.Gülüyorum tüm bu olanlara ,çünkü artık ağlamak değil gülmek istiyorum.

Evet bir gün sanal da olsa bir adamla tanıştım ve iç güzelliğine kapıldım.Hiç görmediğim birine onun deyimiyle hiç olmadık duygular besledim.Hayaller kurdum,mutlu olacağımızı hissettim ama olmadı.Deneme şansımız bile olmadı.Hatta tanışma şansımız bile biraz onun biraz benim yüzümden olmadı …

Hayatın bana bahşettiği ve pek çok insan da olmayan bir şey var bende.GÜÇ…Beni hiçbir şey yada hiç kimse yıkamaz,benden başka.28 yıllık hayatımda öyle acılar yaşadım ki pek çok yaşıtım daha uzun bir süre tatmayacak benim acılarımı.

Hiç sağlıklı hatırlamıyorum ben annemi,daha 8 yaşında bir kız çocuğuyken evin bütün sorumlulukları omuzlarıma yıkıldı ama ben yıkılmadım.8 sene yatağa bağımlı yaşamak zorunda kalan anneme baktım,tüm yaşıtlarım ilk gençliklerini doyasıya yaşarken ben bir annenin sorumluluklarını ve annemin sorumluluğunu sırtlandım ama yıkılmadım.18 yaşıma girdiğim sene annemi kaybettim, çok sallandım ama yıkılmadım.Aynı sene ilk aşkım en büyük aşkım beni belki de en çok seven insanla yollarımız ayrıldı ama yıkılmadım.Anneme bakmak zorunda olduğum için şehir dışında okumama izin verilmedi,hala içimde yara olan üniversiteyi dışardan okumak zorunda bırakıldım ama yıkılmadım.İkinci kez sevdim ,nişanlandım evliliğin kıyısındayken ben ne yapıyorum,bu hayat benim olamaz ben bu değilim deyip,bir hafta içinde o sırada çalıştığım yer olan Mc Donald’s ı müstakbel eş adayımı ,evimi bırakıp Anadolu yakasına bambaşka bir hayata ve onun zorluklarına yelken açtım ama yıkılmadım.Sevgili teyzemin de yardımlarıyla yeni hayatıma ve yeni işime alışmaya çalışırken bu kez ondan uzak kaldığım sürede,artık 20li yaşlarının ortasında olan kızına,onu sevdiğini söylemeyi başaran babamı kaybettim.Ama yıkılmadım.Aç kaldım,yokluk çektim,kendimle çekiştim,ikinci ailemle didiştim,yalnızlık çektim,kafamı duvarlara vurdum,ölmeyi denedim.Ama yıkılmadım.Evimin önünde bıçak çekip çantamı almak istediler,tinercinin biri tecavüz etmeye kalktı,arabayla saldırıda bulundular ama yıkılmadım…

Bin kere sevdim,bin kere istismar edildim,bazen karşılık veremedim,bazen karşılık alamadım ,acıdan yerlerde süründüğümde,mutluluktan göklerde uçtuğumda oldu.İçip içip kendimi rezil ettiğimde,aklımı kullanıp vezir ettiğimde oldu.Ölmeye yattığımda,sevgi sarhoşu uyandığımda oldu.Çok sevdiğimde ,çok sevildiğim de oldu.Uğrunda evden kaçtığım,sokaklarda yattığım adamlarda oldu,uğrumda kapımda yatan bin bir çılgınlık yapan adamlarda oldu.Çok aldatıldım ama hiç aldatmadım.Ne kimseye küs kalabildim ne de kimseye kızabildim.Nasıl kızayım onları hayatıma almaya değer bulan da bendim.Ama hiç korkmadım aşktan ,hiç tereddüt etmedim bu gelen beni süründürecek mi yoksa başına tac mı edecek diye.Aşk korkuyla yaşanmaz,büyük mutluluklarsa hayatta yaşamak istediğin büyük riskleri göze alacaksın.Eğer korkularınsa başa çıkamadığın,yeniden yıkılmaksa göze alamadığın,mutluluk denen pastadan payına düşen vasatın altında olacaktır hep ….Ben büyük acılar çekebileceğimi bile bile ve seve seve büyük aşklar peşinde koştum hep.Ve ne olursa olsun yıkılmadım…

Şimdi sen söyle ;beni sen mi yıkacaksın ???Sen ki hayatına baktığın küçük pencereden görebildiğin kadar yaşamaya mahkumsun,bense o pencerenin dışında kalan koca bir hayatın ta kendisiyim.

Evet belki sen bu garantici hayatınla hiç acı çekmeyeceksin ömrün boyunca ve hiç benim seni sevdiğim kadar sevilmeyecek sevemeyeceksin de..Bense kendi hayat yolumda daha yaşayacağım bin bir büyük acı ve bin bir mutlulukla yürümeye devam edeceğim.Ve bir gün bedeli ne olursa olsun aradığım seni elde edeceğim.Senin de dediğin gibi belki benim yüreğimin çapı küçük senden ama kendisi çok büyük buna emin ol….