8 Ekim 2009 Perşembe

Yayınlamadıklarımdan; Sessiz Gemi II



Sevdiğim,

Bu kez yıllar sonra okurken senin ağlayabileceğin bir mektup yazıyorum sana.Yazarken de kendim ağlıyorum.

Aslında ne hissettiğimi kendimde bilmiyorum.İçimde bir fırtına hazırlığı var.Koptu kopacak farkındayım.Boğazımda düğümler var.Keşke biran evvel kopsa o fırtına,keşke uyutmamayı başarsam kendimi.Telaşlıyım,bir an evvel dibe vurmak istiyorum ki o kadar çabuk yukarı çıkayım tekrar.Ama bilirsin ben güçlü durmayı severim.İçimde bir şey dik dur diyor işte.Azar azar ölüyorum ben sevdiğim.

Allah’a sığınıyorum.Neden diyorum?Neden yollarımız bir çakışıp bir ayrılıyor bizim.Ve dua ediyorum bir daha yaşamayalım diye bu acıyı.Biliyorum bu şehrin bir yerinde sen de perişansın şimdi.Muhtemelen içiyorsun,içip içip kederleniyorsun.Üzme kendini,ben kıyamam ki sana.Beni bilirsin kendimden önce başkasına öfkelenirim,unut söylediklerimi.O kadar acıyordu ki canım,acıtmak istedim belki de seni.

Küçüğüm,ben seni çok sevdim.Ben seni iki kere çok sevdim,ikisinde de kaybettim.Ama ne olur bari bu kez sen üzülme.Yaralarımız sarılacak elbette.Gülümsemeyi öğrenecek yüzlerimiz.Hiç söylemiş miydim ben , gülmek ne çok yakışıyor sana.Umarım bütün ömrün gülerek geçer,o güzel gözlerine bulut düşmesin hiç.

Tekrar görecek miyiz birbirimizi bilmiyorum.Ama kalan hayatımda sen olmazsan eğer ki söz vermiştin bana yanımda kalmaya.Bil ki tek dileğim mutlu olman senin.Umarım karşına hep doğru insanlar çıkar.Umarım tek kalp kırıklığının adı Başak olur.Umarım gökyüzün hep güneşli ,yolların hep açık olur ve umarım dönüp ardına hiç bakmazsın.

Ben seni o unuttuğum geçmişimiz de çok incitmişim sevdiğim,umarım bir gün beni anlar ve affetmeyi öğrenirsin.Umarım ben sana kılavuz olmam.

Ben gene anılarımı atmayacağım,bu sefer onları unutmamaya çalışacağım.Aslında o kadar zor ki yok muşun gibi davranmak.Bu evde ,iş yerinde hatta hergün yürüdüğüm çimlerde o kadar izin var ki;fotoğraf makinem de senin parmak izlerin duruyor,yoldan ne zaman bir motor geçse sensin benim için.Ortak arkadaşlarımız var sonra,en güzel fotoğraflarım senin çektiklerin.Yani özetle ben ne cep telefonumdan ismini,ne evimden izlerini ne de kalbimden yerini silmeyeceğim.Silemeyeceğim.Öyle ya yeryüzünde en güvendiğim adam sensin…

Ama kırgınım da çokca.Öyle inandırdın ki beni,öyle alıştırdın ki varlığına.Şimdi kanatları kırık kuş misali,gökyüzünü bildiğim halde uçamıyor gibiyim.İçimde bir isyan var,kabullenmek istemiyor bir yanım.

Bizim gideceğimiz yerler,çekeceğimiz fotoğraflar vardı be sevdiğim.Yarışmalar kazanacak,fotoğraflarımızı yarıştıracaktık biz daha seninle.Gene yaşayamadıklarımız bavullarımızda ,gene kalplerimizde kırık bir aşkın izleri,gene dillerimizde bir acı şarkı gene yollardayız sevdiğim.Ama bu kez zıt yönlere doğru….

Yolun açık olsun Küçüğüm,sevdiğim,erkeğim.

Rabb’im karşına hep güzel şeyler çıkarsın.

Eğer olurda bir gün dönersen bu kez ne olur geç kalan sen olma!!!!

Seni Seviyorum…

3 yorum:

Adsız dedi ki...

:(

Adsız dedi ki...

Merhaba tekrar..

Sen ne zaman uslanıcan ne zaman bırakacan geçmişini. ve ne zaman önünü döneceksin geleceğe ama sedece geleceğe. bırak artık yitip giden aşkları sevgileri düşünmeyi. bunun inan kimseye faydası yok. en çokta sana. katı ol. bover. umursama. yoksa yıpranırsın üzülürsün. üzülürüm.

sevgiyle kal.

absalom dedi ki...

yarım kalan her aşk...
hüzünlendirir beni.

SAYAÇ

Sitenizesayac.com