Cam Kırıkları ve Persepolis..

Benim aşk ve hüzün kokulu yazılarımdan birini bekleyenleri bir süre daha hayal kırıklığına uğratacağım için çok özür dilerim.Ama kalbimin içindekileri kendime saklama kararındayım…Bir süre hayatı kendi haline bırakıyorum.Unuttum tüm acelelerimi,zamanın acımasızlığını,aşk arayan şu zavallı kadın yüreğimi…Sahte sevgilerle kendimi oyalamaktansa yalnızlığımın tadını çıkaracağım bir süre..

Bir süre basit gündelik,insani,içinde aşk olmayan,acı olmayan şeyler okuyacaksınız benden.Bu basit ,sıkıcı ve sıradan hayatta pek öyle anlatası ve hatta okunası şeyler yok ama bakalım deneyeceğiz işte;

Bugün neler yaptım?

Hiç birşey ..Kendimi eve kapattım,ev işleri ile uğraştım ve sanki gideceğim özel bir yer varmış gibi akşamüzeri sanırım bir 6 aydan sonra ilk kez makyaj yaptım.Aynada kendime baktım,nasıl da güzel bir kadındım.Sonra kendime uzaktan baktım,son iki haftadır gece uykudan kalkıp uyur gezer bir halde kaşıklayarak dibini bulduğum Çokokrem olmasa sanırım daha iyi görünebilirdim ama gene de hiç fena sayılmazdım.Zaten hiçbir zaman o ortadan kırılacakmış gibi duran kadınlardan biri olmayı başaramadım.Gen diye bir şey var sonuçta.(Aslında Gen diye bir şey varsa Gem diye bir şeyde var ama ne yapayım aşk yoksa çikolata var!)

Sonra kendime tekrar baktım.Aslında haklı şu erkek milleti.Bu budalalar beni görünce kesin bu kadar güzel ve akıllı bir kız yalnız değildir diyorlardır.Yanıma yanaşma cesareti gösterebilenlerse fazla güçlü karakterimden etkilenip ilk durakta inecek var diyorlar.İzin vermezsem imdat çekicini kullanmaya yelteniyorlar.Başta söyledim zaten Budala Erkekler!Sahi erkekler güçlü kadınları neden sevmezler?Aklı başında ,kendi ayakları üzerinde duran kadın profilinden neden korkarlar.?Cevap veriyorum;Salaklar da ondan :)!!! (Erkek okuyucularımdan burada durup özür dileyemeyeceğim aksine feyz alında azıcık akıllanın,hem beğenmiyorsan okuma be kardeşim)

Erkek düşmanlığımı bir kenara bırakacak olursak…

Akşamüzeri yıkadığım bulaşıkları dolaptaki yerlerine yerleştirirken birden bardaklardan biri yerinden hızla fırlayarak,havada attığı iki takladan sonra bulaşıklığa çarparak kırıldı.Bu çoğunuz için olağan bir şey olabilir ama benim için değil.

Sebebini bilmediğim bir şey bu;çocukluğumdan kalma …Ne zaman kırılsa bir eşya öyle büyük bir gürültüyle ben ağlarım.!Deli miyim?Evet! Sebebini bilmiyorum işte belki o gürültülü kırılma ürkütüyor beni yada takım bozuldu diğerleri yalnız kaldı ,bir daha hiçbir zaman çift olamayacaklar diye düşünüyorum.Şimdi rafta 5 tane likör bardağı var ve onlar ben bundan sonra ne yaparsam yapayım çift olamayacaklar.Gidip aynından bir takım daha alsam ki aynını da bulmak bir mesele bu sefer on bir tane olacaklar…Eşini öldürdüğüm bardaktan özür dilerim…

Son olarak bir film önerisinde bulunacağım.Persepolis..Eğer izlemediyseniz animasyon olan bu filmi muhakkak izlemenizi tavsiye ederim.İranın yakın tarihinde yaşadığı siyasal değişimi ve bunun toplum hayatına yansıyışını bir kız çocuğunun kafa karışıklıkları arasından yarı gülümsetecek yarı hüzünlendirecek şekilde anlatıyor.

Bu deli kız yarın Üsküdar’ı fotoğraflamayı planlıyor.Bu benim için çok önemli çünkü en son 6 sene önce gittim Üsküdar’a .Gene bir Pazar günüydü.Babamı gömdüm ben o gün annemin az aşağısına .6 senedir gidemedim yanlarına .Yarın eğer başarılsam 6 sene sonra 30 lu yaşlarında saçlarını annesinin en nefret ettiği renge boyatmış,babası gibi fotoğrafa merak sarmış ve kendini yalnızlığına kapatmış kızlarını görecekler…

Sevgiyle Kalın