Büyük Buluşma

Bugün ayın kaçı ?Unuttum ..Günlerden ne ?Sanırım Pazar olmalı…Peki sevgilim nerede?

Az önce gitti…

Vaktim olsa yazacaktım ama o kadar koşuşturmalı geçti ki şu son bir hafta yazamadım size.Hani ‘bir adam’ vardı demiştim.Beni isteyen ,ısrar eden…ve Ankara’da yaşayan…

İşte sonunda bu hafta sonu büyük buluşma gerçekleşti.

Cuma gecesi saat 11 Ataşehir Nilüfer Turizm terminali

Aylar sonra makyaj yapmış ,hanidir giymeyi unuttuğu feminen kıyafetlerini giymiş,iki dirhem bir çekirdek ben ,heyecandan ve korkudan ölmek üzere gergin gergin tırnaklarımı kemiriyorum.Çevrede ki herkese tek tek bakıyorum,ödüm patlıyor tanıyamazsam diye..Gördüğüm tipler beni daha da geriyor açıkcası…Arabadan inip içeri giriyorum.18:05 Ankara otobüsü geldi mi diyorum görevliye.Birazdan burada olur diyor.Volta atmaya başlıyorum deli gibi.Ve sonunda otobüs terminale iniyor.Allah’ım öleceğim şimdi diyorum içimden.

Tanıyorum…Ama elim ayağım birbirine dolaşmış bir şekilde.Ne desem ne yapsam bilmiyorum .O çok rahat gelip sarılıyor,o ilk sarılıştan ne çok şey bekliyorum.İçimde binbir tereddüt var benim,geçmişim bir ayağımdan çekiyor hep beni.İçimde susmayan sesler var,kulağıma kötü şeyler fısıldıyorlar.

İlk 12 saat kendimle kavga ederek geçiyor.Sonra içimde sağlam kalan tek ses ‘Başak kızım toparlan artık diyor ,bırak geçmişinin elini,vedalaş artık onunla diyor.Canını yakmaktan vazgeç artık diyor.Dediğini yapıyorum.Geçmişime el sallıyorum usulca,şimdi artık o var bir tek.Ne önümde ne arkamda sadece yanımda…

Zaman geçiyor ,akıp sessizce su gibi gidiyor ve ayrılık anı geliyor.Hiç sevmedim ben kısada olsa tüm ayrılıkları,bunu da sevmedim…

Daha şimdiden özledim ‘Adam’ı…

Ben galiba…