Gizli

Gece yarısını geçeli çok olmuş,yatağımda dönüp duruyordum uyumaya çalışarak.Sonra birden caddeden o ses kopup geliyor kulağıma;

- En büyük asker bizim asker….!

Ve gene akıyor gözyaşlarım,tutamıyorum….

Bu sayfalara hemen hemen hiç yazmadım seni.Hep sakladım.Sen hep bana kalandın çünkü.Ben seni hep kendime sakladım.

Seni askere uğurlayalı kaç yıl geçti?Bu sene 12 oldu sanırım.Ben hala nerde duysam yada görsem bir asker uğurlamasını ağlarım.Hiç söylemedim sana,zaten bilirsin sen beni ,ben sen üzülme diye pek çok şeyi söylemem sana,saklarım.Ama sen bir baksan gözlerimin içine anlarsın ,söylediklerimi ve söylemediğim her ne varsa…

12 koca sene…

Asker ocağında kestirmiştin saçlarını ben görüp üzülmeyeyim diye,ne çok severdim uzun saçlarını.Aynı gün senden çok uzakta ,İstanbul da bende gidip kısacık kestirmiştim saçlarımı .Annemin kalbine inmişti beni öyle görünce …

Hala bana yazdığın tüm mektupları saklıyorum.Kelimesi kelimesine ezberimde ama arada alıp gene de okuyorum.Okuyup katıla katıla ağlıyorum.

Sen hayatımda değiştirmek istediğim tek şey,belki de tek gerçek günahım,affedilmez hatam ve beni bu koca dünyada gerçekten seven tek adamsın.

Gene de şanslıyım diyorum.Benim gerçek bir beyaz atlı prensim oldu.Aşkı gerçek bir Romeo ile tattım ve belki de o yüzden senden sonra hiç kimse bana öyle hissettiremedi.

Sen benim çocukluğum,sen benim en saf yanım,sen benim inatçılığım,hayata bağırışlarım…Ne çok şeyimi bıraktım ben sende.Hepsi bir yana galiba kalbimi bıraktım sende,ondan mutluluğu bulamayışım…

Ne çok eleştirirdin beni,ne çok tartışırdık seninle.Ama bilirdim,ne yaparsam yapayım ardımdasındır ve gurur duyarsın benimle.Ölesiye savaşırdım hayatla ve benim bu azmimle gurur duyardın sen gizli gizli…

Uzun zaman oldu aramıyorsun beni.Şimdi yazdım ya bunu ,ararsın bugün yarın.Beni sorarsan ,bildiğin gibiyim.Yüzüm güleç ama içimi sorma.Doğru düzgün yemek yemiyorum bu aralar ,söz vermiştim bırakacağım sigarayı diye ama galiba o beni bırakacak sonunda.İlaçlarımı soracaksın;biliyor musun senden başka kimse sormaz.Bir sen bir de annem sorar (dı)

Sen nasılsın demeyeceğim.Çünkü biliyorum tek dayanağın küçük kızın.Oysa nasıl isterdim daha mutlu olabilmeni.Çünkü sen hakkedensin,bizim hikayemiz de mutluluğu hakketmeyen,kötü olan bendim.

Ama biliyorum,hala bir çocuğun gülümsemesinde ,dersaneye giden kısa saçlı bir kızın asiliğinde,bir martının kanadında ,köşe başlarında anket yaparak para kazanmaya çalışan gençlerin yüzlerinde beni aramaktasın.

Ama biliyorum,ne acı ki zaman geri alınmıyor ve bazı şeylerin çaresi de bulunmuyor.Hayat bize her gün yeni süprizler hazırlıyor ve biz her bir seçimimizde bir sürü güzel şeyi terk etmek zorunda kalıyoruz.Ve hayat devam ediyor…