1 Ekim 2012 Pazartesi
Hala biri beni okuyor mu bilmiyorum daha da beteri bir daha yazacak gücü kendim de bulur muyum onu da bilmiyorum ama biri okusa güzel bir şeyler yazsa hatta daha da iyisi güzel bir şeyler olsa çok iyi olacak...
Yoruldum,tükendim hatta galiba bittim.Yada benim lohusa depresyonum aşağılarda bir yerlerde hep kaldı ve şu an da en üstte çıktı.
Çok mutsuzum,hergün aynı şeyleri yapmaktan o kadar sıkıldım ki...Yolunda giden tek bir şey yok hayatımda,ne zaman doğrulup yeniden bir yerinden tutunmaya çalışsam hayata hep aynı sonuç:0 Olmuyor,olmuyor...
Fuat'a oğluşuma bakacak benden başka kimse yok.Zaten baştan beri kimse baksın da istemedim.Ama bu kadar zor olacağını tahmin edememişim.9 aylık oldu Fuat ...Kocaman bir 9 ay, ekle hamileliği de nerdeyse 20 aydır öyle evde işsiz güçsüz amelsiz boş boş aslında çok çalışarak ama kimseye yaranamayarak geçti....Ve ben artık bir şeylere yaradığımı hissetmek istiyorum.Tekrar işe dönmem eldeki şartlarla imkansız ,eşimin tayin durumu,Fuatın daha küçük oluşu ...Beni kimse özel sektörde işe bu halde almaz,bari hobilerimi iş haline getireyim dedim.Fotoğrafçılık eğitimi almıştım hamileyken,onu aktifleştireyim hem tam zamanlı çalışmam gerekmez hem de sevdiğim işi yapalım dedim.O düşünceyle bir kaç arkadaşın düğününü çektim,facebook sayfası yaptım,oraya buraya reklam yaptım...Eeee ne oldu gene sonuç aynı...Arkadaş o face de kayıtlı 200 küsür kafanın biri de birine tavsiye etsin ne bileyim sayfayı kendi profilinde paylaşsın,bir el versin,bir yerden güzel bir haber gelsin...YOK ...!!!
Benle birlikte kursa giden arkadaşlar gazeteler tvlere çıkıp ,sergiler açıyorlar ,ben de ev de kara talih ,kahpe kader diye ağlanıyorum işte...
Nasıl olacak bilmiyorum ama hayatımı geri istiyorum,hem de hemen şimdi...Önümüzde ki yıl değil,Fuat büyüyünce değil şimdi şuan...O kendine güvenen,gözleri ışıldayan saçları uçuşan kadını geri istiyorum...
Şimdi sayın okuyucu,adıma totem mi yaparsın,dilek mi tutarsın bilmiyorum ama bul bir yolunu bugün bana yardım et...
Bu kadar!
Sevgiyle Kalın...
Ha bu arada sayfayı görmek isteyenler için;www.facebook.com/BasakBasolPhotography
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
5 yorum:
İnsan bunalınca her şeyi olduğundan daha kara görebiliyor; sanırım sende de öyle olmuş. Ancak tek başına dünyanın en güzel, bir o kadar da güç işini başarıyorsun; Fuat'ı büyütüyorsun. Dokuz aylık olmuş, biraz daha sabredersen anaokuluna gitme zamanı gelecek ve sana zaman kalacak, işe başlayabilirsin. İnan kendini iyi hissedeceğin zamanlar yakın. Şimdi oğluna sıkı sıkı sarıl,kokla onun minik yüreği sıkıntını dağıtacak.
Güzel günleri paylaşmanız dileğiyle...
Sizi bende okudum :) ) aylık bebeğim var benimde. Sizinle benzer şekilde çalışıpta şimdi tek başıma bebeğime bakmak durumundayım. Kafam rahat olsun diye tek başıma bakmak isteyenlerdenim.
Bazen benim içimde depreşiyor. napıyorum nerdeyim dediğim zaman oluyor. Ama bu geçici bir süreç. Hamilelikte 9. aya geldiğimde nasıl ay hemen doğsun artık, çok sıkıştırıyor. off dediysem. Bu da onun gibi geçici bir süreç. Şu günler sıkıntılı gibi gelebilir ama sonunda düzlük var. Bundan sonra ömrümüz olursa, bizim bebeklerimiz onlar 5indede 25 indede 45 indede.
Kendi sonsuzumuza kadar sürecek olan bir şey bu. Hayat. 2 kişinin mutluğunun ürünü çocuklar. Bizi şimdi yıpratan, ama kalbimizi ısıtan. Bizi anne, baba yapan.
Bunları zaten biliyorsunuz. Ama insanın durupta şapkasını önüne koyması gerekiyor bazen. Evet şapkadan tavşan çıktı ama neden. Biz istediğimiz için.
Emin olun siz elinizden geleni yaptınız, yapıyorsunuz. Ben size yorum gönderen 2. kişiyim. sizi bi yerlerde gören ve okuyanlar var. İçinizi karartmayın. Herşey çok güzel olacak emin olun. Şu güzel günlerin kıymetini bilin. Çünkü geri gelmiyecekler.
Seçim sizin. Mutlu olmak bunu büyütmek ve paylaşmak. Diğerini ne düşünmek ne de yazmak istiyorum.
Güzel günler sizin ve sevdiklerinizin olsun...
Bu arada totem falan yok : Siz güçlüsünüz. Herşey olacağına varır.
Yazınızı okuyunca bu filmi bi yerden hatırlıyorum dedim kendime :) 9 aylık bir kızım var ...Kızımın doğumundan sonra ,üzüldüğüm, sıkıldığım, kendimi yalnız ve işe yaramaz hissetiğim zamanlar çok oldu, oluyor da , bu biraz uzun ve zorlu bir süreç , benzeri şeyler ben de yaşadım ve birçok annenin de aynı sorunları yaşadığını biliyorum, büyüdüğünü ve beraber şarkılar söylediğiniz ,eğlenceli aktiviteler yaptığınız , el ele gezdiğiniz günlerinde yakında geleceğini düşünün, hatta daha daha ileride dertleşip iyi kötü herşeyinizi paylaşacağınız, sıkı bi arkadaşınız olacak :) bütün bunlara iyi yönden bakmanızı tavsiye ediyorum aksi taktirde içinden çıkamayız, bende yalnız büyütüyorum kızımı yazdığınız şeyleri derinden hissedip empati kurabiliyorum , annelik zor iş özellikle ilk yıllar hatta aylar ekstra zor ama bir o kadarda değerli ve özel bir durum bir daha bebek olmıcaklar ve onların bugünlerini özleyeceğiz :(( herşey bir yana bugünlerin tadını çıkarın oğlunuz büyüyecek ve ilerde bebeğinizi özliceksiniz :))
Dilek öğretmene ve diğer yorumlara katılıyorum. Fuat için her tür sıkıntıya değer. Çok gençsin ve kocaman güzel bir hayat seni bekliyor kardeşim. Şimdi hayata daha sıkı sarılma zamanı, şüphen olmasın ki her şey yoluna girecek. Dostlukla...
Nerelerdesiniz dostum, çok uzun zaman olmuş, merak ediyorum? Fuat yürümeye başlamıştır bile... Sevgilerimle...
Yorum Gönder