Son birkaç hafta öyle bir hızla ve bir o kadar da yoğun geçti ki açıkcası ne yazı yazmaya ne de yayımlamaya fırsat bulamadım.İtiraf etmeliyim ki ne yazacağımı da pek bilemedim.Ne hissettiğimi kime hissettiğimi kendim bile bilmez ve daha da vahimi oturup neler olduğunu düşünecek vakit bulamazken kafası karışık yazılar yazmaktan kaçmaktı sadece benimkisi.
29. yaş günüme günler kala artık sonunda benim de bir sevgilim var.Artık sabahları güne onun günaydın mesajları ile başlayıp,öğlen aralarında gün ortası dopingi alıp akşamları buluştuğum biri var.Bu yeryüzünde biri şuan ne yiyip içtiğimi ,uykumu alıp almadığımı,mutlu olup olmadığımı fazlasıyla önemsiyor.Devamlı unuttuğum ev kiramı ödeme tarihlerimi anımsatıyor,doktor randevularımı benden çok önemsiyor ve beni gözünden bile sakınıyor.
Hala hazırda bana beni sevdiğini söylememiş bile olsa da daha emekleme seviyesinde olan ilişkimizde yemeğimi daha tatmadan tuzladığımı,sabahları uyanmakta güçlük çektiğimi,her gün ne giyeceğimi düşünmekten çok sıkıldığımı,işime çok değer verdiğimi bilip önemsiyor.
Tabii önemsenmeye ve böylesi derin bir ilgiye alışık olmayan ben, şu an ciddi bocalıyorum.Bir şeyler yanlış mı gidiyor diye sürekli kendimi kontrol ederken bu arabesk tarafımın her şeyi bozmasını önlemek içinde fazladan efor sarfediyorum.
Gene de tuhaftır,belki de bunca kötü tecrübeden olsa gerek,hayaller kurmuyorum,her saniye elimde telefon boş sebeplerden onu rahatsız etmiyorum.Hayatına müdahele etmiyorum.Kendimi her an en kötüsü olacakmışcasına hazır tutuyorum ama doğru mu yapıyorum onu da bilmiyorum.
Her şey bir yana artık benim de bir sevgilim var ve bunun tadını çıkarmalıyım.Umarım bunca zamandır acımı paylaşan,kalp kırıklarıma ortak olan herkes de benim kadar şanslı olur bu yaz…Haddime düşmeyecek bir tavsiye;sakın dilemekten vazgeçmeyin.İstediğiniz sadece biraz olsun sevgiyse ,muhakkak biri çıkacaktır sevmeye gönüllü…
Herkese mutlu sevgi dolu bir yaz dilerim.
Sevgiyle Kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder