Gidiyor musun Sevgilim?

Bir gün senin yüzünden senin için ağlayabileceğim hiç aklıma gelmezdi.Senin için yazdığım ve senin bir kere bile okumadığın yada benim okuyup okumadığını bilmediğim yazılarım hep mutluluktan yazılacak sanıyordum.Sen sondun,sen ve ayrılık kelimeleri yan yana bile gelemezdi…Ne oldu bize sevgilim???

Şimdi akşamları seni görecek diye çarpmayacak mı bu yürek?Akşamları arayıp ne yiyeceğiz biz diye sormayacak mısın bundan sonra ?Kanepenin üzerinde uyuya kaldığında kim uyandıracak seni?Hadi ben sensiz yaşadım diyelim sen bensiz yaşayabilecek misin?Nasıl biz bu hale geldik sevgilim?

Bana dur gitme demeyecek misin?Bu kadar mı bir ‘hiç’ benim hayatında ki yerim.Bu kadar mı önemsiz bu kadar mı değersizim ben senin için.Yoksa sen beni hiç mi sevmedin.Ondan mıydı hiç söylememen sevdiğini…

Şu an aklından geçmiyor muyum ben?Yoksa hafiflemiş mi hissettin kendini?Yarın sabah bu kız neler yazmış diye bakacak mısın Sahibine Mektuplar’a .Yoksa gene çok mu yoğun olacaksın,benden önemli mi olacak hayatında ki her şey…Ne zaman tükettik biz bu kadar birbirimizi?

Hiç özlemeyecek mi ellerin ellerimi?İki yabancı olabilmek bu kadar mı kolay senin için.Sesimi duymadan uykuya dalacak mı gözlerin.Ya tenin hiç mi özlemeyecek beni…

Ya da en kötüsü ;nasılsa döner mi diyeceksin?Nasılsa döner ve beni olduğum gibi bu sevgisiz bu ilgisiz halimle kabul eder mi diyeceksin.Ne kadar incindiğimi ne kadar tükendiğimi ve yürütebilmek için ne kadar direndiğimi göre göre, bile bile geri dönmemi bekleyeceksin.

İnsan durgun denizlerde de boğulabiliyormuş.Ve ben bu kez yeni bir kıyı aramak istemiyorum kendime,hatta boğulmamak için çırpınmaya bile takatim yok artık benim.

Ben bu kez her zaman yaptığımın aksine güçlü kızı oynamayacağım.Sakince olduğum yerde duracağım.Ben duracağım öyle kıpırtısız ,hiçbir şey yapmadan,tek çaba sarf etmeden,direnmeden kaderime.ben duracağım zaman geçecek,ben duracağım zaman tüm acılarıma son verecek.Ben duracağım,zaman beni de yanına alıp götürecek….Ve her şey silikleşecek…