Hangimiz Daha Mutlu?

Son iki haftadır daha önce de bahsettiğim gibi Pastacılık kursuma gidip geliyorum.Cumartesi 9:30 -13:30…O yataktan sürünerek kalkarak,kendi kendime defalarca tekrarladığım ‘Hadi Başak ,geç kalıcaksın’ nidaları eşliğinde bin zahmet gidiyorum.Kurs hakkında şimdilik söyleyebileceğim iki şey var;

1- Çok ta beklediğim gibi değil..

2- Fotoğraf çekmeme mani oluyor!!!

Tabii bu arada son iki haftadır,ayakta uzun süre kalmaktan dolayı zaten var olan sırt ağrılarıma bir de bel ağrıları eklendi o da ayrı bir şey.Ve bu salak bünyenin düşündüğü tek şey ise ilerde olurda çocuk sahibi olmaya kalkarsam bu bel ağrıları engel olur mu acep oluyor?

Bu aralar hep bir şeylerin arasındayım.Hep birileri bir tarafımdan çekiştiriyor beni.Bir çok neşeli bir salya sümüğüm.Yoruldum,aile içi gerginliklerden,uzlaştırıcı abla rolü üstlenmekten,bir şeylerin hep sürüncemede kalmasından ,bu duyarsız ülke de duyarlı bir vatandaş olmaktan,görüpte değiştiremediklerimden,göz yumduklarımdan,bin kere tövbe edip sonra gene yaptıklarımdan yoruldum.Fotoğraf makinemi de alıp kaçmak istiyorum.Gidip gene ıssızlıkları,yalnızlıkları çekmek istiyorum.Bir şeyler değişmeden de dönmek istemiyorum.Oysa her şeyden vazgeçebilmek ne güzel bir erdemdir diye düşünmeden edemiyorum.Hiçbir şeyi olmayanlar ne mutludur diye düşünmeden edemiyorum.Ama bir türlüde vaz geçemiyorum her şeyimden…

‘Bu gün kurstan dönerken,trafikte dalıp gitmişim.Uzun bir süredir ekonomik krizden ötürü maddi ve manevi yaşadığımız sıkıntıları düşünüyorum sıcak arabamın içersinde.Gereksiz tüketememenin,harcadığım her kuruşu hesap etme zorunluluğunun gerginliği var üzerimde.Bu düşünceler içindeyken,duran trafikte bana doğru yaklaşan bir adamı seçiyorum. Bu soğukta arabasında oturanlara mendil satıyor.Kolunun biri sakat…Arabanın camını açıyorum,gözgözeyiz…Gördüğüm en güzel gözler onlar..Masmavi bir çift içi gülen göz,belki yaşı benden çok ama yüzü bir bebeğin ki kadar saf…İçim parçalanıyor…Nasılda mutlu bakıyor bana…Avucuna bozuk paralarımı bırakıyorum,mendillerden birini uzatıyor.Bir şey söyleyecek gibi oluyor,vaz geçiyor sonra…Bense iki gözü iki çeşme ağlıyorum,hıçkıra hıçkıra,çocuklar gibi,direksiyona vura vura ağlıyorum…'

Ağlıyorum ama adama acıdığım için mi,kendime acıdığım için mi,onun mutluluğunun sırrını bildiğim halde bir türlü eremediğim için mi,göze alamadıklarımın bedelini çok kötü ödeyeceğim için mi,asıl zavallı bizler olduğumuz için mi bilmiyorum.Sadece katıla katıla ağlıyorum.O ise halime üzülerek ekmeğinin peşinde bir başka arabaya doğru uzaklaşıyor…

Söyleyin şimdi bana hangimiz daha mutlu???