Anlatmak istediklerimi anlatmaya kararlıyım bugün.Hiçbir engel susturamaz beni.Ben ki aşkımı da ,nefretimi de adamın yüzüne söyleyecek kadar yürekliysem,çekip gidecek kadarda yürekli olmalıyım…
Her şey başlamadan evvel,yazdığım yazılar vardı.Yazılarla buldun beni.Tanıdım seni,önce önemsemeden ,sonra korkarak,en son farkındalıkla…
Her şeyden önce sevdim seni,mutluydum çünkü bir benzerimdin.Belki de ruh ikizi derler ya hani,öyle gibiydin işte.Ama gözden kaçırdığım bir şey vardı.Benzerlikler insanları birbirine bağlar,hayatlarını kolaylaştırır ama bu benzerlik eğer benim ruhumlaysa …İşte o zaman fark ettim,fırtınanın göbeğiydi bu hevesli gittiğim yolun varacağı yer.
Herkes den önce seni korudum kendimdem.Çünkü görüyordum sen ben gibi davranıyordun ve biliyordum ben de ben gibi davranırsam ,bizi kimse çözemeyecekti.Savaşmayacaktım senle,o içinde ki benle oyun oynamak isteyen küçük adama karşı duracaktım.Her ne kadar içimde ki küçük kız her saniye daha çok savaşma ,bu oyunu kazanıp seni elde etme hevesinde de olsa da,müsaade etmeyecektim.
Sus dedim ona,sus.!Bu kez değil.Bu kez hayatı zehir etme bize dedim.Ama sesimi ancak kendi iç sesim duydu.Sana yetişemedim….
Aramızda biz istemeden oluşan o bağı bileklerimize dolayıp gerdik karşılıklı.Sen oyun oynayan taraftın,o yüzden sakindin,emindin.Bildiklerindi,duymak istediklerin ve her saniye zaferine yaklaştığını görüyordun.Çünkü ben kaçıyordum,sakınıyordum seni kendimden ve içimde ki o aşk oyunları oynamayı seven küçük kızdan…
Hayatın bana biçtiği rol gene güçlü olmak oldu sonunda.İşte şimdi tam karşındayım.Duymak istediklerini duyacaksın ve sen kazanmış olacaksın.Ama başarını kutlamak için beni ararsan eğer bulamayacaksın!
Kömür gözlüm;
Hani dedin ya aşk ilk gördüğün an gelir bulur seni diye.Ben ilk gördüğüm de o içi büyük kendi küçük fotoğrafı gülümsedim.Sadece yüzümle değil,kalbimin içiyle gülümsedim.Acaba dedim,kızdım kendime.Kızdım ama çaresiz hayaller kurmamı da engelleyemedim.Görmeyince özledim seni.Düşündüm seni.Düşledim seni.Bir isim koymadım hislerime ,dillensin istemedim.Kendi yollarını kendileri bulsun bu kez dedim.
Sana yazdığım her şeyi yüreğimle hissederek yazıya geçirdim.Gerçekleşmelerini diledim.Bile bile ,göre göre bir çıkışı olmadığını bu yolun diledim.
Ama şimdi yolun en sonundayım.Benim kaderim bu ,dün gece sen uyurken tüm hayallerimi toplayıp yerleştirdim ben valizime.Gitmem gerektiğini bilerek gidenlerdenim ben,her şey kötüleşmeden,çirkinleşmeden gidenlerden.Korkma tanıdığın insanlara benzemem ben,ağlamam ,ağlasam da sen bilemezsin.Saklarım ben gözyaşlarımı senden.Çünkü acıma değil aşktır benim aradığım.
Sen kazandın…Oyun bitti!!
Dün gece yağmur dindiğinde bu tırtılcık ,salyangozun kabuğundan kozasını öreceği yeri bulmak için çıkıp, yoluna devam etti…
Umarım hoş anılarla anarsın beni…
Sevgiyle Kal…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder