Kozalak /Sevgililer Günü

- Anneeee,ben geldim!!!Çok uzun zaman oldu ,evet farkındayım ama beni bilirsin sevmiyorum işte buraları…

- Aman Allah’ım..Saçların!!!

- Offf ,kızma nolur..Tamam biliyorum senin en nefret ettiğin saç rengi ama bak görüyor musun ne kadar yakıştı bana..

- Uzat bakayım o ellerini,tırnaklarında gene beyaz lekeler var…Süt içmiyorsun değil mi?

- Sen gittiğinden beri..Anne biliyorsun dokunuyor bana süt.

- Zayıflamış gibisin..O gözlerin hali ne hem..Hala sigaraya devam değil mi…?

- Evet anne ama söz anne olunca bırakıcam…

- Üniversiteye girince de bırakacağını söylemiştin..Zıkkım iç e mi?

- Anne zaten o zıkkım,eskiden de derdin sen hep bunu,biz Cerrahpaşada’yken hani..

- Evet sen hayatının en akıllıca işini yapıp ,Hakan’la evlenme kararı aldığın günlerdeyken..

- Anneeeeeeee,hala mı suçlayacaksın beni..Tamam gurur duymuyorum aşk hayatımdan,ama mümkünse döndürmek zamanı Hakan’dan önce seni isterdim,babamı isterdim yanıma..

- Ay ışığım ben zaten hep yanındayım.

- Değilsin anne.Aynısı değil.Hayat öyle zor ve siz beni öyle erken terk ettiniz ki,çok zorlandım ben anne,hala da öyle..Hiçbirşeyi yoluna koyamadım ben.Adı Şafak olacak olan bir kızım olmadı,olmayacakta sanırım.Sonra hep yanlış kararlar verdim,bana değer verenlere yüz çevirdim,yanlış kişilerin peşinden gittim…

- Tamam sus!Suçlama artık kendini..Sen yüreğinin seni götürdüğü yere gittin..Bunu sana ben öğrettim .Nasıl kızarım şimdi sana?

- Anne ,öyle özlemişim ki bunu söylemeyi!!Anne…Keşke o beyaz ellerinle saçlarımı okşayabilsen yada ne bileyim eskisi gibi beni göbeğinin üzerine yatırsan da bende seni gıdıklayınca zıp zıp zıplasa kafam…

- Ağlama kızım..Hangi anne görmek ister kızının gözyaşlarını..?Lütfen yapma..Ben sen göremesen de hep yanındayım.

- Sana çok benziyorum değil mi anne?Yaşlandıkça daha da çok benzemeye başladım,dayım ne vakit görse beni gözleri doluyor.Hatta Şafak diyor bana..İçim burkuluyor ama bir şey demiyorum üzülmesin diye anne…

- Senin daha güzel bir hayatın olmasını umut ediyorum hep…

- Anne ben babama gideceğim.Ama sen onu zaten görüyorsun öyle değil mi?Anne..Anne..

- Hadi git artık.!Dışarıda bir hayat seni beklemekte…Sana öğrettiklerimi unutma ,kalbini kirletmelerine izin verme..Sen hala benim küçük papatyamsın..

Onu yanımda götüremediğimden mi yoksa ondan bir şeyleri alma arzumdan mı bilinmez cebime annemin üzerinde duran taze bir kozalağı ,küçük bir kızın kimseye göstermeden cebini koyduğu şeker gibi koydum.Sanki artık annem benimleydi…

Babam benle bilmem neden konuşmadı.Sanırım çevrede başkaları olduğu içindi.Ona doğru eğildim ve yaşarken birbirimize hiç söylemediğimiz o iki kelimeyi bu kez gözlerimden yaşlar süzülerek söyledim;

Babacığım seni çok seviyorum ve artık biliyorum sende beni çok seviyorsun…!

Son olarak bugün birbirine avuç dolusu para harcayarak sevgi satın alanları protesto ediyorum.Sevgi alınıp satılmaz!Bu konuyla ilgili geçen sene de uzunca bir yazı yazmıştım .Bknz..Bu sene tek farkı var …Orada hayatıma girdiği için teşekkür ettiğim hiç kimseye artık teşekkür etmiyorum.Teşekkürü hak etmeleri için hala yanımda olmaları gerekirdi çünkü..

İki kişi hariç…