Burada olmak bile nasıl hızla çarptırdı kalbimi!
Sanki yıllarca hapis yattıktan sonra gökyüzüyle ilk kez buluşmuş bir mahkum gibi...
Anlatacak çok şeyim var
Ama anlatacaklarımın çokluğuna nazaran anlatmaya çok az cesaretim var galiba...
O kadar uzun sustum ki ben şimdi bulunmaya görünmeye okunmaya ,sessiz çığlığımın duyulmasına çok ama çok açım
Hadi biriniz bana 'Hoşgeldin,biz de seni bekliyorduk' gel otur da anlat kızım neler oldu deyin bana
Özledik ,sesine hasret kaldık deyin
Ben zaten hemen arsızlaşır saatlerce konuşurum bilirsiniz çok severim hikaye anlatmayı.
Anlatacak çok şeyim var benim.
Hem tüm dünya duysun istediğim ,hem de sesin sahibini kimse gerçekte bilmesin istediğim...
Hadi nolur biriniz bana cesaret verin.
Çok özledim hem yazmayı hem okunmayı..Hatta nefes almayı ,var olduğumu hissetmeyi,dokunulmayı ,dokunmayı.Çok özledim yaşamayı...
Eskiden olduğu gibi;
Sevgiyle Kalın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder