İnsanoğlunun kendi kendine yaptığı düşmanlığı başkasından görmesi imkansız oluyor bazen.Görüp te görmezlikten geldikleri,adı gibi bilip te bilmezlikten geldikleri ve sonunun ne olacağını bile bile kendine yaşattıkları.
Bu kısacık hikaye de senin bana yaptıklarından çok benim kendime yaptıklarım yaktı canımı.Ama uslanmadım,yılmadım.Körü körüne inandıklarımdan vazgeçmedim.Çok çok eskiden beni canından çok seven biri yol ayrımına geldiğimizde bana demişti ki ‘Hayat’a bağırmaktan vazgeç’…Bugün geldiğim noktada görüyorum ki hala olmayacakları oldurmaya çalışıyorum,hala düzeni değiştirmeyi umuyorum.Hala belki de eskisinden de güçlü hayata bağırıyorum.Peki sesimi duyan var mı????YOK….
Olmayacakta ,çünkü hayatta sizin hayal dünyanızdan daha gerçek şeyler var.Bazılarımız bunu beş dakika da bazılarımız beş haftada bazılarımız beş yılda anlıyor.Sonuçta boşa geçmiş gülmek yerine ağlamakla tüketilmiş bir ömür kalıyor geriye.Burada oturmuş ahkam kestiğimi sakın sanmayın.Çünkü ben anlamayanlardanım.Çukurun en dibini görmeden,kendimi bitirmeden,canımı katlanabileceğimden fazla yakmadan gerçekleri göremiyorum.
Ve işte tam da bu sebeple kendime en pembe hayallerimden bir darağacı yaptım,zamanımın dolmasını bekliyorum kendi sehpamı tekmelemek için.Bu düşüşten kimse sorumlu olmayacak,tek sorumlusu benim.Biliyorum canım çok yanacak,biliyorum isyan edeceğim,biliyorum hiçbir şey olmamış gibi yapacağım ama gerçeğin tokadını da gönüllü bir şekilde en acısından yüzümde hissedeceğim.Kendi açtığım çukura kendi kendimi iteceğim.Bunun adı cesaret mi yoksa delilik mi bende bilmiyorum ama bana sorarsanız bir insan kendine bu kadar işkence etmemeli…
Biliyorum hiç açıklayıcı olmadı bu yazı ,ama öğreneceksiniz sadece saatler kaldı.Birlikte öğreneceğiz…Sonunun karanlık olduğunu bildiğim bir yoldayım şimdi,dönmek istesem dönemiyorum,kendim girdim bu yola bir kere.Canım çok yanacak hissediyorum,yaklaşan fırtına,uğultusu taa uzaklarda ama gelecek yanıma biliyorum.İçimdekinin adı safi korku,hiç umudum yok.Gene de dik durmaya çalışıyorum.Çünkü bilmem lazım,çünkü görmem lazım,çünkü gerçek aydınlığa kavuşmak için önce karanlığın en dibini bulmam lazım.
Darağacım hazır,bembeyaz bir gelecek için koyu kara bir geceye hazırlanıyorum…Bana şans dileyin…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder