Mektup..

Aşkım,

Öyle ya şu hayatta bir tek sana ‘aşkım’ dedim ben dolu dolu.Sevgilim değil,canım değil,hayatım değil,aşkım dedim ben sana .Aşk’tın çünkü…Aşkın en koyusu, en karası..

Sol elimin yüzük parmağında bir boşluk var son birkaç dakikadır.O boşluk ki can acıtan,o boşluk ki boğazda yumru,o boşluk ki tende sızı,gönülde yara..O boşluk ki adı sen;yani ben.

Kendimi sever gibi seviyorum seni demiştin bana.Şimdi anladın mı demiştin sana sarılmak kendime sarılmak gibi;sen bensin demiştin.Sen üzülsen ,sen bir ben bin yanarım demiştin.Demiştin de şimdi nerdesin?

Gururun mu girdi aramıza ,senin erkeklik gururu dediğin şey mi aramıza ördüğün duvarın adı.Bu hayvani şeyin adı ;tenime aç ,ruhuma tok şeyin adı erkeklik gururumu???

İstemez aşkım erkek olma sen bizim için,çocuk kal.Eskisi gibi çocuk ol,öyle sevdim ben seni.İstemez sevgilim kadınına sahip olamayan bu erkeklik anlayışını …Yakışmaz bize…Sıradanlaştırma beni,Onlarcasından biri değilim ki ben senin için?Düşürme beni,aşk çirkinleştirmemeli girdiği bedeni…

Ben ki her şeyi göze almış,her şeyi unutmuş,en büyük günahını affetmiş,tüm dünyayı karşısına almış öyle cesur öyle yürekli öyle aşık dururken karşında,sen misin bu ardına bakmadan kaçmaya çalışan yüreksiz adam?

İşte sen şimdi beni ikinci kez öldürdün aşkım,sevdam…

Kadının…