Geri Geldiiiim!!!!!!!

Yahu bir rahat huzur yok mu sizden bana? İki gün kafa dinleyeceğim ,biraz kendime sormak istediklerim var ,almam gereken kararlar var dedim.Demez olaydım.Herkes benim temelli gittiğime karar verdi.Git - mi -yo-rum..

Şaka bir yana bu kadar sevildiğimi ben bile bilmiyordum.Sayenizde depresyon nedir unutacağım sonunda...Hepinize ne kadar teşekkür etsem az.Paylaşımlarınız muhteşem,kendimi bir kez daha çok şanslı hissettim,sizin gibi dostlara sahip olduğum için.

Yalnız kaldığım bu süre zarfında bugüne kadar sıklıkla güncel şeyleri yazdığım Sahibine Mektuplara hayat hikayelerimi yazmaya karar verdim.Öykü cesaret mimini bana yollarken tüm bunlara sebep olacağını eminim düşünmemişti ama ben biraz da bu mim sayesinde bugüne kadar pek çok insana değştirerek anlattığım hayat hikayelerimi bu kez tüm gerçekliğiyle anlatacağım.Bu bir nevi neden bu kadar güçlü görünmek (bazen kendim dışında kalmak) zorunda kaldığımında hikayesi olacak.

Aslında bu benim için çok ürkütücü ve zor.Aralarında değil yazmak anımsamak dahi istemediğim o kadar çok şey var ki.Ama bu benim kendimi arama serüvenim oldu artık.Sonucu ne olacak bende bilmiyorum.Ama geçmişte yazdığım her yazıyı ekledikten sonra daha iyi hissettiğimi düşünecek olursak kendi adıma büyük bir adım atıyor olabilirim.Sonuçta yaşayıp göreceğiz.Sizlere de düşen bir görev var;beni eleştirmek...!Sakın üzülüp kırılacağımı düşünüp beyninizden geçenlere gem vurmayın ve yazdıklarım için kendinizi üzüp hırpalamayın...

Şimdilik bu kadar,muhtemel yarın ilk yazımı eklemiş olacağım...

Sevgiyle KALIN...