Hiç hayata olan inancının tükendiği oldu mu,yada çevrende ki herkesin mideni bulandırdığı,herkesin yapmacıklığını,gözlerinin ardında ki nefreti görüp te ses çıkaramadığın.Kalbimde ki insan sevgisinin an be an sömürülüp tüketildiğini hissettiğin.Herkes bu kadar kirlenmişken ben nasıl bu kadar saf kaldım dediğin oldu mu kendine?Her şeyi bırakıp hayata dün doğmuşcasına sıfırdan başlamayı hiç istedin mi ?Kimselere haber vermeden bir valize sığacak kadar eşyayla hatta mümkün olsa beynin de ki tüm anıları da çıkararak neresi olduğu hiç mühim olmayan ama seni kimsenin tanımadığı bir yere gitmek istedin mi?
Ben istedim.Bu hayata yeniden doğup bambaşka biri olmayı istedim.Başak’tan kurtulmayı hatta başka bir ülke de bambaşka koşullar da olmayı istedim.Bazen çevremde ki herkes yalnızlığı neden seçtiğimin canlı birer kanıtı gibi geliyor bana.Kaçmak istiyorum.Benden insanlar var mı merak ediyorum bu dünyada.Hala çıkarsız koşulsuz sevebilen,kirlenmemiş,yapmacıkları olmayan,güldü mü içten gülen ağladığımı gerçek gözyaşları döken insanlar var mı?Ya sen onlardan biri misin hissettiğim gibi yoksa sende dokundum mu sönecek bir sabun köpüğün sadece… Ne olur sen onlardan olma…Ne olur sen hissettiğim gibi ol,bu güne kadar hep beni anladığını hissettiğini düşündüm ben öyle ki en dipte olduğum an işi bahane edip aradığım ilk insan sendin.Gözyaşlarımı bile saklamadım ben senden.Çünkü biliyordum beni teselli edecektin.İçimde bir yer çok önceden beri ,belki o ilk tanıştığımız andan beri biliyordu.
O kadar paramparçayım ki artık,o kadar yorgunum ki anlatmaya bile gücüm yok hislerimi.Konuşmak zor geliyor,kimse arayıp sormasın beni anlatmak zorunda kalmayayım hiçbir şeyi yine o maskelerden birini takmak zorunda kalmayayım istiyorum.Bir tek sen evet sen biliyorum konuşmasam da anlarsın beni.Bir bakışımdan bir duruşumdan,hatta ses tonumdan hissedersin beni.Hisseder misin?
Hani sen kısa bir molaya ihtiyacım var dedin ya.Sanırım benim de var.Tek bir farkla;sen yalnız olmak,ben senin yanında olmak istiyorum.Sanki sana bir kere sarılsam,içimdeki yara kabuk bağlayacak.Omzuna başımı koysam yılların incinmişliği alıp başını gidecek başka bedene.O kadar üşüyorum ki,ne olur sar sarmala beni.Tüm gerçeklerden uzak bir yer bul bize,beni oraya koy,yıllarım geçsin tükeneyim orada.Sana hiç hesap sormam,sorgulamam seni söz.Fazlasını istemem…
Çok fazla geldi bu hayat bana.Biliyorum ve hissediyorum bir çığ var orada bir yerde.Her saniye büyümekte,alıp,katacak önüne beni.Durduramıyorum artık olanı biteni.Gücüm tükendi sanki.Bu koca şehirde bir başımayım sanki ve yapılan tüm kötülükler benim haneme yazılıyor,çilesini ben çekiyorum gibi.
Dün gece ders çalışırken uyuya kaldım sadece bir saat.Haftalar sonra ilk kez bu kadar güzel bir uykuydu daldığım.Daldığım uykuda bir rüya gördüm.İçinde sen vardın.O kadar gerçek o kadar yanımdaydın ki senin ismini çağırarak uyandım.Sonra deli gibi odalarda seni aradım.Rüyanın gerçekliğine o kadar inandım.Ama işte en acı tarafı ben o rüyadan uyandım…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder