Bir yol ayrımımı bu beklediğim öylesine zamanı umursamadan,neyi beklediğim bile belirsiz bomboş ve uzaklara bakarak öyle sessiz sedasız.Pişman değilim,ne kızgınım sana ne de küs.İstesem de küsemem zaten,şartlar bu ne gelir elden.
Bir yol ayrımındayım şimdi;önümde bir belirsiz yol benim gözlerim hala diğer yanda beklemekte seni.Hani filmlerde olur ya son anda esas erkek gelir götürür sevdiğini.Çok acıklı bir tablo tam ağlatacakken izleyeni kahkahaya boğuverir.İşte öyleyim bende şimdi,boynum bükük son anda çıkıp geleceksin diye bekliyorum seni.Gelmiyorsun….
Hiç bu kadar acı çekeceğim aklıma gelmemişti.Hiçbir şey yaşamadan bambaşka duygular yaşattın bana.Bir şeyler yaşamak için belki de yan yana olmak gerekmiyordur.Ten değmeden de sevdiğine gönül değebiliyordur.
Günlerdir hiç bıkmadan usanmadan mektuplar yazıyorum sana,okuyor musun onu bile bilmiyorum.Yüreğimden geçenleri,tenimin çektiklerini,yasak koymadan tüm çıplaklığıyla ulaştırıyorum sana.Kimi zaman bir mektup,kimi zaman bir mesajla.Ama senden tek bir yanıt,tek bir ışık ,tek bir umut bile yok bana ulaşan.Bir tek yanıt gelse oysa,tek bir kelime,ne bileyim sabret desen mesela o yol ayrımında yıllarımı tüketeceğim hiç umursamadan yaş almayı.Ama yok bir mezar taşı kadar suskunsun.Hiç bir ölüyle konuştun mu bilmem,ben konuştum.İçinden geçenleri,yüreğinin en derinlerini anlatırsında yanıt gelmez,sessizliği bozan tek şey gene kendi sesindir hani,işte öyle gibi durumum.Sen mezar taşı kadar sessiz bense çaresiz.
Belki de haksızlık ediyorum sana.Öyle ya iyi yada kötü bir düzenin vardı,yanında olmasına alıştığın bir ten,öyle yada böyle bir hayat arkadaşın bir yuvan vardı.Sonra ben geldim,genç,güzel,ulaşılmaz gibi duran ama bir o kadar da yakınında duran,üstelik birde konuşkan,içten yani tam bir düzen bozan.Belki çözmekti amacın sorunlarını ama artık var olandan daha mükemmel gibi duran ben vardım.Üstelik seni her halinle sevdiğimi söylüyordum.Ne zor değil mi seçim yapmak?Sonuçta ardında bıraktığın ne olursa olsun her seçiş bir terk ediş olacaktı.
Çıkmaz yollara soktum hayatını değil mi ?Bunca yıl yüzleşmediklerinle yüzleşmeye mecbur bıraktım seni.Daha kaçabilecekken ,burada dur ve bir karar ver dedim sana.Durgun sularda yüzerken ,bir bardakta fırtına kopardım değil mi?Gerçekten özür dilerim,bazen sevmekte suç oluyormuş bende onu öğrendim.
Evet sevdim.Tüm hayatını sevgimle mahvettim.Biliyor musun en çok neyi merak ediyorum.Sabahları ,benim geceden kalma aşk dolu mesajlarımı aldığında neler hissediyorsun,içinden neler geçiyor?Gülümsüyor musun yoksa hemen silip hayatına devam mı ediyorsun?Hiç cevap yazmak için parmakların tuşlara dokundu mu yoksa umursamamak daha mı kolay geliyor sana.?Hiç öğrenemeyeceğim değil mi bu soruların yanıtlarını?
İşte ben gene bir yol ayrımındayım,kafam senden yana,gözlerim seni aramakta bomboş yolda.Son bir umut bakmaktayım ardıma.Hayatta umutsuzluktan beter bir şey yok biliyor musun?ve sen benim umutlarımı çaldın be sevdiğim….
Galiba bana düşen gene gitmek.İlk gelen arabaya binip gitmek,nereye giderse gitsin,kim olursa olsun yolcuları daha fazla beklememek en iyisi…Benim ki boş bir umuttu ve seni de fazlasıyla rahatsız etti.
Benim için sakın üzülme,ben gene sarar sarmalar kendimi,biraz ağlar biraz bocalar çokça içip dağıtır,kendime gelirim.Bir süre duymazsın sesimi,sen arasan buz kesebilirim.Sonra zamanla o da geçer,güler sesim gene sana telefonlarda,içimde bir koca burukluk olsa da.Sakın benim için üzülme ama,senin üzülmene dayanamam sonra gidemem de ben.Senden son bir isteğim ;ne olur ‘Gitme ‘de bana…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder