Sen de Benim Kadar Gerçekleri Görüyorsun…

Aslında yazmayacaktım bu gece ama dayanmadı gene kalbim,doldu,taştı.Kelimelere döküldü,kelimelerde yazıya…

Bir resmine bakıyorum,bir Sezen Aksu’nun o insanın içini acıtan şarkısını dinliyorum.Sende benim kadar gerçekleri görüyorsun,beraber olamayız bunu sende biliyorsun.Bana söylemek isteyip te belki bir türlü dile getiremediklerin bunlar.Belki o yüzden izlettirdin o filmi.Belki olurda bir araya gelirsek bana onlarca güzel cümle kuracaksın,beni göklere çıkaran ama ben sen tüm onları söylerken sonunda söyleneceklerden korkuyor olacağım.Ağlamak isteyeceğim,sen üzülme diye sen gidene kadar ağlamayacağım.Sonra sen gideceksin ben sanki terk edilmiş gibi oturup ağlayacağım.İsyan edeceğim,muhtemel arabama atlayıp hız limitlerini zorlayacağım.Belki bu kez bir duvara toslayıp hayatım gibi kendimi de bin parçaya ayırmayı başaracağım.Belki zaman beni onarsın diye kendimi hayatın akışına bırakacağım.

Sen gideceksin ve hiç bizim olamamış hayat iki farklı koldan akmaya devam edecek,kendi hayatlarımızda belki günü kurtararak yaşayıp gideceğiz.Mutlu olacak mıyız ?Bunu kimse bilemez.

Artık geceleri uyuyabilmek için ağrı kesici yutuyorum.Çok güçlü görünürüm ya aslında zayıf bünyeliyimdir.Parasetemol bile uyutmaya yeterli beni.Akşam olup eve gelince yalnızlığımla baş başa kalınca sigaraya sigara ekleyip,ömrümü tüketiyorum.Sabahları aynanın karşısında yılların neleri götürebildiğini izleyip makyajla yılların izlerini silmeye çalışıyorum.Ama ya kalbimde ki izler,onları silecek kapatacak,göstermeyecek bir makyaj malzemesi henüz icat olmadı galiba.

Biliyorum, o beklediğim gün gelecek,konuşacaksın benimle.Benim dizlerim titreyecek,korkum belli olmasın diye saçma sapan konulardan konuşacağım,deli gibi her şeye gülmeye çalışacağım.Söylemek istediklerimi,seni üzmesinler diye yutacağım.Sen konuşacaksın ben acıdan kıvranıp,gülümseyeceğim.Belki rengim atacak,iyi misin diyeceksin bana.Ben yalanlar söyleyeceğim,hazırdım ben buna zaten diyeceğim,mantıklı değildi zaten diyeceğim hatta biz belki hiç mutlu olamazdık bile diyeceğim.Senin için rahat etsin diye içimden geçenlerin tam aksini söyleyeceğim.

Her geçen gün benden daha da uzaklaşıyorsun sanki.Keşke hiç tüm bunlar olmasaydı.Keşke hiç dillendirmeseydik duygularımızı,sen uzakta ki bir dost,ben bilmem neyin olsaydım.Hep içimizde bir acaba,yada bir umut ışığı olarak kalsaydık.Daha mı az acırdı canımız bilinmez.Ama ben söylenmeyen sevdalara karşıyım ya hep,yürekte olanı paylaşmamak ayıp günah benim için.Mutlaka sahibini bulacak tüm mektuplar.Sonu çok da can yaksa sevilen bilecek sevildiğini.Sevense çekecek çilesini…Ve eninde sonunda ,tatlı yada acı her mektubun sonu gelecek.

Kalem sen de şimdi,koy noktayı,bas altına imzanı…